| ༄༅། །རྒྱ་ནག་གི་ནང་བའི་གནས་རི་འགངས་ཆེན་བཞིའི་ཡ་གྱལ་ནན་ཧེ་ཕུའུ་ཐོ་ཧྲན་ཏེ་པོ་ཏ་ལ་ནི་ཀྲེ་ཅང་ཞིང་ཆེན་གྱི་ཕུའུ་ཐོ་རྫོང་གི་ཁོངས་སུ་ཡོད་ཅིང་ཀྲིའུ་ཧྲན་གླིང་ཚོམ་གྱི་ཡ་གྱལ་དུ་གཏོགས།ཕུའུ་ཐོ་ཞེས་བ་ནི་ལེགས་སྦྱར་གྱི་སྐད་པོ་ཏ་ལ་ཟུར་ཆག་པ་སྟེ་གྲུ་འཛིན་གྱི་དོན་ལ་འཇུག་པས་བོད་མི་རྣམས་ཀྱིས་ནན་ཧེ་པོ་ཏ་ལ་ཟེར།འདི་ནི་ལུང་གིས་ཟིན་པའི་སྤྱན་རས་གཟིགས་ཀྱི་གནས་རི་ཡིན་པས་གནའ་བོའི་དུས་སུ་རྒྱ་གར་གྱི་གྲུབ་ཆེན་པ་ཞིག་འདིར་ཕེབས་ཏེ་སྒྲུབ་བ་ཡུན་རིང་མཛད་པར་བརྟེན།འཕགས་པ་སྤྱན་རས་གཟིགས་ཀྱི་ཞལ་དངོས་སུ་མཇལ་ཞིང་འཕགས་པ་སྤྱན་རས་གཟིགས་ཀྱིས་ཁོང་ལ་ཁ་དོག་བདུན་ལྡན་གྱི་ནོར་བུ་གཟི་འོད་འབར་བ་ཞིག་གནང་བ་ནས་བཟུང་།མ་ཧཱ་ཙི་ནའི་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ཀྱིས་རི་བོ་འདི་འཕགས་པ་སྤྱན་རས་གཟིགས་དངོས་སུ་བཞུགས་པའི་གནས་སུ་ངོས་བཟུང་ནས་རྒྱལ་རབས་སོ་སོའི་རིང་ལ་དགེ་འདུན་གྱི་སྡེ་བཙུགས་ཤིང་རྟེན་བཞེངས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་བྱས་ཞེས་རྒྱའི་ཡིག་ཆ་དག་ན་གསལ།ཕུའུ་ཐོ་ཧྲན་གྱི་ཕྱོགས་བཞི་མཚོ་ཡིས་བསྐོར་ཅིང་ཡུལ་ལྗོངས་ཡིད་དུ་འོང་བ་ཞིག་ཡིན་པས་མི་རྣམས་ཀྱིས་གནས་འདིར་༼མཚོ་གླིང་ཆོས་ཀྱི་ཞིང་ཁམས་༽ཞེས་སྙན་པའི་མཚན་གསོལ་བ་ནི་དོན་ལ་གནས་པ་ཞིག་ཡིན་ནོ། སརྦ་མངྒ་ལཾ།
坐落于双峰山南端的观音跳山岗上。此处势随峰起，秀林葱郁，气顺脉畅，碧波荡漾。莲花洋彼岸的朱家尖，隔海侍卫；双峰山坡麓的紫竹林，潮音频传。身临其境，如临极乐国土，尘念顿消。立像台座三层，总高33米，其中佛像18米，莲台2米，台基13米，台基面积为5500平方米。佛像顶现弥陀，左手托法轮，右手施无畏印，妙状、慈祥，体现了观音菩萨“慧眼视众生，弘誓深如海之法身。”佛像采用新型仿金铜精铸。观音立像工程浩大，实为普陀开山以来之空前大事，中国佛教协会会长赵朴初为“南海观音”题词，工程于1996年农历九月十九日奠基动工，至1997年农历六月竣工，九月二十九日举行开光大典，为普陀山增添了新的人文景观，成为海天佛国的象征。“千处祈求千处应，苦海常作渡人舟”的观音大士，是世上佛教信众的信仰核心。“南海观音慈被大千，普陀新景光照千秋。
观音菩萨--Avalokitesvara，又作观世音菩萨、观自在菩萨、光世音菩萨等，从字面解释就是“观察(世间民众的)声音”的菩萨，是四大菩萨之一。,他相貌端庄慈祥，经常手持净瓶杨柳，具有无量的智慧和神通，大慈大悲，普救人间灾难。在人们遇到灾难时，只要念其名号，便前往救度，所以称观世音(详见《妙法莲华经观世音菩萨普门品》）。又经典记载"若有众生多于淫欲。常念恭敬观世音菩萨。便得离欲。若多嗔恚。常念恭敬观世音菩萨。便得离嗔。若多愚痴。常念恭敬观世音菩萨。便得离痴。"
在佛教中，他是西方极乐世界教主阿弥陀佛座下的上首菩萨，同大势至菩萨一起，是阿弥陀佛身边的胁侍菩萨，并称“西方三圣”。
观世音菩萨在梵文佛经中称为「阿缚卢枳帝湿伐逻」（Avalokitesvara），在中文佛典中的译名，有好几种，竺法护译为「光世音」，鸠摩罗什的旧译为「观世音」，玄奘的新译为「观自在」，中国通用的则为罗什的旧译。唐朝时因避唐太宗李世民的讳,略去"世"字,简称观音。但照梵文原义，尚可译作「观世自在」、「观世音自在」、「窥音」、「现音声」、「圣观音」等。
梵文意译，又称光世音、观自在、观世自在等，意思是“观照世间众生痛苦中称念观音名号的悲苦之声”。全称尊号是“大慈大悲救苦救难观世音菩萨”。观音是观世音的简称，又称观音菩萨。观世音的名字蕴含了菩萨大慈大悲济世的功德和思想。据《妙法莲华经》记载，“若有无量百千万亿众生受诸苦恼，闻是观世音菩萨，一心称名，观世音菩萨即时观其音声，皆得解脱。”观音菩萨与文殊菩萨、普贤菩萨、地藏菩萨一样，被称为四大菩萨。观音菩萨在佛教诸菩萨中，位居各大菩萨之首，是我国佛教信徒最崇奉的菩萨，拥有的信徒最多，影响最大。
观世音菩萨的意思，可有两种解释：1.是《楞严经》卷六所说这位菩萨最初的修行方法，是耳根不向外闻，而是向内自闻耳根中能闻的闻性，由此做到「动静二相，了然不生」。不若一般人的耳根是向外分别声音，致受外境例如赞叹或诽谤所动，生起贪嗔爱恶的烦恼，促成杀盗淫妄的恶业，再受轮转生死的苦报，这也就是观察分析世间音声之虚妄不实，而能不受所动，入于如如不动的大解脱境。2.是《法华经•普门品》所说的：「若有无量百千万亿众生，受诸苦恼，闻是观世音菩萨，一心称名。观世音菩萨，即时观其音声，皆得解脱。」也就是说，凡有众生，若在苦恼之时，只要听说有一位观世音菩萨，而专心虔诚地称念观音圣号，观音菩萨便会立即听到每一众生的音声而同时予以救济，所以叫做观世音。《悲华经》中也
说：「宝藏佛授记云：汝观众生，生大悲心，欲断众生诸苦恼故，欲众生住安乐故，今当字汝，为观世音。」可见，《楞严经》是依观音法门的自修而言，（普门品）及《悲华经》则是依观音菩萨的度他而言。
至于「观自在菩萨」，是唐玄奘的新译，最有名也最通用的，是出于《般若波罗蜜多心经》的头一句，现在流行的《心经》，便是出于玄奘的译笔。但是，《心经》自古以来，共有七种汉文译本，玄奘属于第二译，初译则出于罗什之手，故在玄奘未去印度求法之前，他已学到了《心经》，而且对于观世音菩萨抱有绝对的信仰心。根据玄奘大师传中记述，他至少有多次祈求观音灵感的经验，例如：1.是当他经过八百里流沙河的时候，上无飞鸟，下无走兽，只是妖魔鬼火之多，犹如天上的繁星，不知遇到了多少恶鬼邪妖，在他前后缠绕，他都以念《心经》而遣散了这些魔鬼的作祟。2.是当他出了玉门关，晚宿沙漠中，随从他的胡人忽起变心，拔刀指向玄奘三藏，玄奘即时诵经念观世音菩萨，胡人见了顿失杀心，又睡了下去。3.是玄奘正在横度八百里流沙，亦即是莫贺延碛的时候，经过了五天四夜的沙漠旅行，未得滴水可饮，他和他所骑的马，均因缺水而倒卧在沙漠之中，奘师便在心中默祷观世音菩萨，他说：「玄奘此行，不求财利，无冀名誉，但为无上正法来耳，仰惟菩萨，慈念群生，以救苦为务，此为苦矣，宁不知耶？」祷告之后到第五夜半，忽有凉风触身，爽快如沐寒水，全身舒畅，眼得明朗，马儿也能起来走了，走了十多里，马儿忽然走向岔路，制之不住，又经数里，忽见青草数亩，并有一个水池。奘师与马，始得救济，重保身命，此一水草绝非原有，乃是观音菩萨慈悲变现而来。
为什么观世音又名为观自在？根据梵文「阿缚卢枳帝湿伐逻」的原义，含有「观照纵任」或「君主」的意思，也就是观照万法而任运自在的意思。现在借用太虚大师的话来作一解释，他说：「因为观世音菩萨有般若的智慧，照见五蕴皆空，所以能救苦救难。平常人执五蕴为世界、为我，就不能照见五蕴皆空，有自、有他、有人、有我。要能照见五蕴皆空，则人我、是非皆能消除。真正做到无人无我，则能以众人苦难为苦难，这样才能成为无我的大慈大悲，才能成立大公无私的伟大人格，发挥救苦救难的功用。」（见《太虚全书•杂藏》五五一页）
谓观世音即时时都在观照着世间受苦受难的众生，一旦称诵其名，便立刻前往解救。
若依据自利功德释观世音三字，观是能观智，包括一心三观之智，世音是所观之境，包括一境三谛之理。菩萨以一心三观之智，观于一境三谛之理，圆观圆证，自在无碍，因名观世音自在。
若根据利他功德释，观是教，世音是机，教指菩萨寻声救苦的大悲心，机指九法界众生，称念菩萨圣号或悲哀求救之音声。因菩萨能兴慈运悲，拔苦与乐，普门示现，自在无碍，故名观世音自在。
自利是智，利他是悲，菩萨依智能之体，起慈悲之用，遍观法界众生，随其机缘，拔苦与乐，自由自在，无所障碍，因名观世音。亦名观自在。或有人说：旧译名观世音，新译名观自在，征之佛经，并不尽然。或说观自在，另有其人，非即是观世音，更不可信。其实，观世音即是观自在，观自在亦即是观世音，而大悲心陀罗尼经，世尊则名之为观世音自在。 |
|
|
